Bez zdrowia niczego nie osiągniesz

Artykuł z "Sztuka zdobywania pieniędzy" - P.T.Barnum

Fundamentem sukcesu w życiu jest dobre zdrowie. Jest to
podłoże fortuny, a także podstawa szczęścia. Nie jest łatwo
zgromadzić fortunę, kiedy jest się chorym. Nie ma się wtedy
ambicji, motywacji, siły. Oczywiście istnieją ludzie mający kłopoty ze
zdrowiem, którzy nie mogą na to nic zaradzić. Nie można oczekiwać,
że takie osoby potrafią zgromadzić bogactwo, ale istnieje wielu ludzi
o marnym zdrowiu, którzy wcale tacy być nie muszą.

Jeśli zatem solidne zdrowie jest fundamentem życiowego sukcesu
i szczęścia, to jak ważne jest, byśmy studiowali prawa rządzące zdrowiem,
które są tylko innym wyrazem praw natury! Im bliżej trzymamy
się praw natury, tym bliżej jesteśmy dobrego zdrowia. A jednak
tak wielu ludzi nie zwraca uwagi na prawa natury, a nawet je absolutnie
gwałci i to czasem wbrew własnym inklinacjom. Powinniśmy
wiedzieć, że „grzech ignorancji” nigdy nie bywa traktowany pobłażliwie
w przypadku pogwałcenia praw natury, że ich złamanie zawsze
pociąga za sobą karę. Dziecko może włożyć palec w płomienie, nie
wiedząc, że się oparzy, więc cierpi. Nawet żal z powodu popełnionego
błędu nie zlikwiduje bólu. Wielu naszych przodków wiedziało bardzo
mało o zasadzie wentylacji. Nie wiedzieli wiele o tlenie, na czymkolwiek
innym się nie znali, więc w konsekwencji budowali swoje domy
z malutkimi sypialniami o wymiarach siedem na dziewięć stóp.

I tam ci dobrzy purytanie zamykali się w celach, zmawiali swoje modlitwy
i szli do łóżka. Rano składali solenne dzięki za „zachowanie
ich przy życiu” podczas tej nocy i faktycznie nikt nie mógłby znaleźć
lepszego powodu do wdzięczności. 
Było to miejsce na jedno łóżko, malutką szafkę nocna.
No i lepszego powodu do wdzięczności. Prawdopodobnie jakaś szczelina
w oknie albo w drzwiach przepuszczała nieco świeżego powietrza,
w ten sposób ich ratując.

Wiele osób świadomie gwałci prawa natury wbrew swym własnym
sensownym impulsom, hołdując modzie. Na przykład istnieje coś,
czego nic, co żyje, z wyjątkiem nędznego robaka, nie może w naturalny
sposób kochać, a jest to tytoń. Jednak wielu ludzi celowo wzbudza
w sobie nienaturalny apetyt, pokonując wrodzony wstręt do tytoniu,
i to w takim stopniu, że zaczynają go kochać. Posiadają trujące,
obrzydliwe zioło albo raczej to ono bierze ich w posiadanie. Istnieją
żonaci mężczyźni biegający tu i tam, plując tytoniowym sokiem na
dywan i podłogę, a czasem nawet na znajdujące się obok żony. Nie
wyrzucają swych żon z domu jak pijani, ale bez wątpienia te ich żony
często by pragnęły, by oni sami wynieśli się z domu.

Inną zgubną rzeczą jest to, że ten sztuczny apetyt, niczym zazdrość,
„rośnie z tego, czym się żywi”. Kiedy kochasz to, co nienaturalne, powstaje
silniejsze pragnienie tego, co szkodliwe, niż wszelkie naturalne
pragnienia tego, co szkodliwe nie jest. Istnieje stare przysłowie
mówiące, że „przyzwyczajenie jest drugą naturą”. Jednak sztuczne
przyzwyczajenie jest silniejsze od natury. Weźmy człowieka, który
żuje tytoń – jego miłość do owej używki jest silniejsza od jego miłości
do każdego konkretnego pożywienia. Łatwiej zrezygnuje z befsztyka
niż ze swego zielska.

Młodzi ludzie żałują, że nie są dorośli, chcieliby pójść spać jako
chłopcy i zbudzić się jako mężczyźni i, by to osiągnąć, kopiują złe nawyki
starszych. Mały Tommy i mały Johnny widzą swych ojców i wujów
palących fajkę, mówią więc sobie:
– Gdybym tylko ja tak potrafił! Też byłbym mężczyzną. Wujek John
wyszedł i zostawił fajkę z tytoniem – spróbujmy!

Biorą zapałkę, zapalają i zaczynają wypuszczać kłęby dymu.
– Nauczymy się palić, chcesz tego, Johnny?
A chłopię odpowiada boleśnie:
– Nie za bardzo, to jest gorzkie.
Coraz bardziej blednie, ale też bardzo się stara i wkrótce składa ofiarę
na ołtarzu mody, jednak dalej się bardzo stara, aż w końcu przezwycięża
naturalne pragnienia i staje się ofiarą nabytego smaku.
Mówię „jak z książki”, bo sam na sobie zaobserwowałem tego skutki,
paląc dziesięć do piętnastu cygar dziennie. Nie używałem jednak tytoniu
w ciągu ostatnich czternastu lat i nigdy więcej tego nie zrobię.

Im więcej się pali, tym bardziej się pragnie palić, ostatnie wypalone
cygaro po prostu budzi pragnienie następnego i tak bez końca.
Weźmy tego człowieka żującego tytoń. Rano, kiedy wstaje, wkłada
pigułę do ust i utrzymuje ją tam przez cały dzień, nigdy jej nie wyjmując,
z wyjątkiem przypadków, gdy wymienia ją na nowy kawałek
albo kiedy ma jeść. Fakt! Czasem w ciągu dnia wielu spośród żujących
tytoń wyjmuje swoją pigułę i trzyma ją w dłoni tak długo, jak
potrzeba, by coś wypić, a potem z powrotem wkłada ją do ust. Dowodzi
to tego, że apetyt na rum jest jeszcze silniejszy, niż apetyt na tytoń.

Kiedy taki ktoś Cię odwiedza w Twej wiejskiej rezydencji i pokazujesz
mu swój sad i swoją cieplarnię oraz cuda w swoim ogrodzie,
kiedy mu ofiarowujesz jakiś świeży, dojrzały owoc i powiesz:
– Przyjacielu, spójrz tylko na te smakowite jabłka, gruszki, brzoskwinie
i pomarańcze, sprowadziłem je z Hiszpanii, Francji i Włoch.

Spójrz tylko na te soczyste winogrona, nie ma nic cudowniejszego
i zdrowszego niż dojrzały owoc, a więc poczęstuj się, chcę zobaczyć,
jak się tymi rzeczami cieszysz.

Wówczas ten człowiek przesunie swą ukochaną pigułę tytoniu pod
język i odpowie:
– Nie, dziękuję, mam w ustach tytoń.
Jego podniebienie tak się przyzwyczaiło do tego szkodliwego zielska,
że w dużym stopniu zatracił on subtelny i pożądania godny apetyt na
owoce. Pokazuje to jak bezsensowne i zgubne nawyki ludzie potrafią
w sobie wyrobić. Mówię z własnego doświadczenia. Paliłem tak, że
trząsłem się niczym liść osiki, krew uderzała mi do głowy, miałem
palpitacje serca takie, że myślałem, że to choroba, a lęk niemal mnie
zabijał. Kiedy poradziłem się lekarza, usłyszałem:
– Skończ z tytoniem.
Nie tylko szkodziłem swemu zdrowiu i wydawałem masę pieniędzy,
ale także pokazywałem zły przykład. Posłuchałem rady. Żaden młody
człowiek na świecie nie wygląda tak pięknie, jak mu się wydaje, zza
cygara za piętnaście centów albo zza fajki z morskiej pianki!

Uwagę tę stosuje się z dziesięciokrotnie większą mocą do alkoholowych
napojów. Zrobienie pieniędzy wymaga jasnego umysłu. Trzeba
wiedzieć, że dwa plus dwa daje cztery, trzeba wytyczyć plany z zastanowieniem
i umiejętnością przewidywania, trzeba ściśle analizować
wszystkie detale, wszystkie za i przeciw biznesu. Skoro nikt nie potrafi
odnieść powodzenia w biznesie, jeśli jego mózg nie umożliwia
mu planowania i podejmowania decyzji w ich realizacji, nieważne zatem,
jak obficie ten ktoś mógł zostać obdarzony inteligencją, jeśli
mózg jest zamroczony, a ocena faktów osłabiona przez oszołamiające
napoje. Niemożliwe staje się dlań prowadzenie biznesu z powodzeniem.

Ile znakomitych okazji minęło, by nigdy nie powrócić, w czasie,
gdy ten człowiek popijał swą „towarzyską szklaneczkę” z przyjacielem!
Ile głupich interesów zostało przybitych pod wpływem „leku
na nerwy”, sprawiającego, że jego ofiara przez chwilę uważa się za
bogatą. Jak wiele ważnych możliwości zostało odłożonych na jutro,
a potem na zawsze, ponieważ kieliszek wina wprawił organizm
w stan gnuśnej obojętności, neutralizując energię tak niezbędną do
odniesienia sukcesu w biznesie. Naprawdę „wino to kpiarz”, jak głosi
przysłowie. Picie odurzających napojów jest takim samym nałogiem,
jak palenie opium przez Chińczyków, a alkohol jest tak samo szkodliwy
dla biznesowego sukcesu, jak opium. Jest to jednoznaczne zło,
kompletnie nie do obrony w świetle filozofii, religii czy zdrowego
rozsądku. Jest korzeniem niemal połowy zła w naszym kraju.

Aby skorzystać więcej, przeczytaj materialy dodatkowe.

Źródło:
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Piotr Obmiński