S jak spokój sumienia

[...] wolno ryzykować przypuszczenie, że słuchanie sumienia jest w sumie bezpieczniejsze i że ono mniej nas może oszukiwać aniżeli zasady moralne, które przecież niemal zawsze potrafimy na naszą korzyść przekręcić.
Leszek Kołakowski: Mini wykłady o maxi sprawach.

Spokój sumienia, pewność, że jesteśmy wierni zasadom moralnym, którymi chcemy kierować się w życiu jest pierwszym i podstawowym warunkiem dobrze rozumianego sukcesu. Ten nasz wewnętrzny, duchowy obszar najbardziej wrażliwie reaguje na wszelkie nieprawdziwe i niezasłużone zaszczyty, nagrody i zdobycze. Nawet jeśli człowiek na poziomie świadomości nie rozważa moralnej słuszności swoich rozważań, to – zapewniam- sumienie to rejestruje i… No właśnie: I co? Różnie.

Czasami dociera do posiadacza sumienia w postaci niewygodnego uczucia trudnego do nazwania… ale nieprzyjemnego.  Dochodzi wtedy często do  racjonalizacji zachowania: Każdy by tak zrobił na moim miejscu, na biednego nie trafiło, nie miałem wyjścia, nie mogłam inaczej, nie byłam sobą, nie miałem innego pomysłu, zdenerwowałam się… Och, nasza kora mózgowa jest mistrzem w dostarczaniu usprawiedliwień dla niegrzecznych, nieetycznych czy krzywdzących innych zachowań.  Nie chcemy czuć się niedobrze. Kiedy prawda jest niewygodna, nasza świadomość gotowa jest te prawdę poświęcić dla spokoju ego… Ego, nie sumienia. To ostatnie spokojne nie będzie. I co zatem? Co będzie się dalej działo?

Nie ma sukcesu bez spokoju sumienia.

caly art. czytaj w materiałach źródlowych:  http://www.majewska-opielka.pl/blog/